Penzije
U period nakon rata bili su vrlo povoljni uslovi za sticanje gradske mirovine – sa samo pet godina rada, da bi od 1925. taj kriterijum bio podignut na deset godina provedenih u službi grada na stalnom (ne privremenom) položaju. Tako će njihov broj predstavljati u kasnijem razdoblju veliki teret za gradski budžet. Već u 1919. je bilo 336 gradska umirovljenika. Uračunavali su im i ratne godine ako su bili u aktivnoj vojnoj službi. Tako je penzionisan i dr Dragutin Stipić, kome su izračunali da je u času penzionisanja uživao prinadležnosti od 25 575 dinara[1] te mu je određena mirovina od 56%, odnosno 14 322 dinara. Opšte je poznato, da je od ujedinjenja za prvih 10 godina mnogo mladih i za rad sposobnih ljudi umirovljeno. Te svote što grad plaća na ime mirovine ogromne su… reči su dr Stipana Matijevića koji predlaža revizuje Mirovinskog pravilnika na sednici gradskog paralamenta 1929. godine.
[1] IAS, F:47. Zapisnik 1929. 87 P.S.
SUBOTIČKA ISTORIJA 